Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος Β’

Ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. κ. Ιερώνυμος Β΄ (κατά κόσμον Ιωάννης Λιάπης) γεννήθηκε το έτος 1938 στα Οινόφυτα Βοιωτίας.
Είναι ο 20^ός Προκαθήμενος της Εκκλησίας της Ελλάδος από της ανακηρύξεως του αυτοκεφάλου της, με τον τίτλο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος.
Έχει διατελέσει Ηγούμενος των Ιερών Μονών Μεταμορφώσεως του Σωτήρος Σαγματά και Οσίου Λουκά Βοιωτίας, Γραμματέας και κατόπιν Αρχιγραμματέας της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος και Μητροπολίτης Θηβών και Λεβαδείας.
Είναι Πρόεδρος της Ιεράς Συνόδου της Ιεραρχίας, του ανώτατου θεσμικού οργάνου διοίκησης της Εκκλησίας της Ελλάδος, καθώς και της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου.
Έχει διακριθεί για τις περιβαλλοντικές και φιλανθρωπικές του δραστηριότητες, όπως και για την πρόνοιά του προς βοήθεια τοξικομανών, υπερηλίκων και νέων.

Πρώτα χρόνια

Ο Mακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμος (κατά κόσμον Ιωάννης Αναστασίου Λιάπης), γεννήθηκε στα Οινόφυτα Βοιωτίας την 30η Μαρτίου 1938 και είναι το πρώτο από τα δύο παιδιά του Αναστασίου και της Δήμητρας Λιάπη. Ο μικρότερος αδελφός του ονομάζεται Αλέξανδρος. Οι γονείς του υπήρξαν ευσεβείς χριστιανοί, φιλάνθρωποι και ασχολούνταν με αγροτικές και ποιμενικές εργασίες. Υπήρξαν άνθρωποι της προσφοράς και της αγάπης. Την αγάπη τους για Τον Θεό και τον συνάνθρωπο, την μετέδωσαν και στα παιδιά τους και στον τότε μικρό Ιωάννη.
Ο Ιωάννης από την παιδική του ηλικία ήταν μέσα στην Εκκλησία και στα ακμάζοντα τότε κατηχητικά σχολεία της εποχής εκείνης, στην πόλη της Χαλκίδας, υπό την πνευματική καθοδήγηση του Γέροντα των νεανικών του χρόνων, αείμνηστου π. Βασιλείου Οικονόμου. Ο νεαρός όμως Ιωάννης διακρινόταν όχι μόνο για την αγάπη και την αφοσίωση του στο Θεό, αλλά και για την αγάπη του στην επιστήμη της Αρχαιολογίας και την Θεολογική παιδεία. Μετά το πέρας των εγκυκλίων σπουδών του εισήλθε στο Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Ολοκληρώνοντας τις σπουδές του στην Ιστορία και Αρχαιολογία της Φιλοσοφικής Σχολής, εγγράφεται στη Θεολογική Σχολή Αθηνών.
Η αγάπη για την μόρφωση και η επίπονη μελέτη του, επιβραβεύτηκαν με υποτροφία από το Ίδρυμα Κρατικών Υποτροφιών (Ι.Κ.Υ.). Πρώτος (1ος) σε Πανελλήνια κλίμακα στις Βυζαντινές σπουδές. Μετέβη για μεταπτυχιακές σπουδές στο Gratz Αυστρίας, στο Regensburg και το Μόναχο της Γερμανίας. Εργάσθηκε ως πανεπιστημιακός βοηθός στην «Εν Αθήναις Αρχαιολογική Εταιρεία», δίπλα στους αείμνηστους Καθηγητές Σπυρίδωνα Μαρινάτο, Νικόλαο Πλάτωνα και Αναστάσιο Ορλάνδο. Επίσης εργάσθηκε ως φιλόλογος καθηγητής στη Λεόντειο Σχολή της Νέας Σμύρνης, στο 9ο Νυκτερινό Γυμνάσιο Αθηνών, καθώς και στο Γυμνάσιο του Αυλώνα, μεταλαμπαδεύοντας στους μαθητές του τα νάματα της αγάπης για τον πλησίον, την πατρίδα και τον Θεό.
Εγκαταλείποντας την ακαδημαϊκή του ανέλιξη, αφοσιώθηκε ολοκληρωτικά στο Θεό, εντασσόμενος στον Ορθόδοξο κλήρο, ως άγαμος κληρικός. Τον πρώτο βαθμό της Ιεροσύνης έλαβε την 3η Δεκεμβρίου 1967, χειροτονούμενος Διάκονος από τον Μητροπολίτη Θηβών και Λεβαδείας και πνευματικό του πατέρα αείμνηστο κυρό Νικόδημο στη Θήβα, λαμβάνοντας το όνομα Ιερώνυμος προς τιμήν του τότε Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος Ιερωνύμου Α΄. Στις 10 του ιδίου μήνα χειροτονήθηκε Πρεσβύτερος στην πόλη της Λιβαδειάς, λαμβάνοντας και το οφφίκιο του Αρχιμανδρίτη.
Υπηρέτησε ως Πρωτοσύγκελλος της Ιεράς Μητροπόλεως Θηβών & Λεβαδείας (1967-1978), ως Ηγούμενος των Ιερών Μονών Μεταμορφώσεως του Σωτήρος Σαγματά (1971-1977) και του Οσίου Λουκά Βοιωτίας (1977-1981), ως Γραμματεύς και κατόπιν Αρχιγραμματεύς της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος (1978-1981).
Για μακρό χρονικό διάστημα υπήρξε στενός συνεργάτης του Αρχιεπισκόπου Αθηνών Σεραφείμ, αρχικά ως Γραμματέας και Αρχιγραμματέας της Ιεράς Συνόδου, ενώ η συνεργασία τους συνεχίστηκε και το διάστημα της ποιμαντορίας του στην Ιερά Μητρόπολη Θηβών και Λεβαδείας.

Μητροπολίτης Θηβών και Λεβαδείας

Το 1981, έπειτα από την παραίτηση του Μητροπολίτη Νικόδημου, εξελέγη παμψηφεί από την Ιερά Σύνοδο της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος, Μητροπολίτης Θηβών και Λεβαδείας. Η χειροτονία του σε επίσκοπο πραγματοποιήθηκε την 4η Οκτωβρίου 1981 στον Καθεδρικό Ιερό Ναό Αθηνών «Ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου», προεξάρχοντος του Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος Σεραφείμ. Ως Μητροπολίτης υπήρξε ακούραστος και διακρινόταν για την απλότητα και την αμεσότητά του προς το ποίμνιο.
Κατά τη διάρκεια της ποιμαντορίας του στην Ιερά Μητρόπολη Θηβών καί Λεβαδείας αναπαλαιώθηκαν και ανασυγκροτήθηκαν πολλές ανδρώες και γυναικείες Ιερές Μονές. Ανάμεσα σε αυτές συγκαταλέγονται οι ιστορικές Μονές του Οσίου Λουκά Βοιωτίας, Σαγματά, Οσίου Σεραφείμ, Μακαριωτίσσης, Ευαγγελιστρίας και Ιερουσαλήμ. Παράλληλα μερίμνησε για τη δημιουργία και λειτουργία ενοριακών πνευματικών κέντρων και κέντρων νεότητας στις περισσότερες ενορίες
Η μέριμνά του για τους νέους, τους ηλικιωμένους και τις ευάλωτες ομάδες, τον ώθησε να δημιουργήσει ως παρακαταθήκη σπουδαίες κοινωνικές δομές. Δημιούργησε μόνιμες κατασκηνωτικές εγκαταστάσεις στον Παρνασσό, δίπλα στην Ιερά Μονή Ιερουσαλήμ, συνδέοντας έτσι την ψυχαγωγία με την εν Χριστώ ζωή της Εκκλησίας. Στο κοινωνικό του έργο ξεχωρίζουν επίσης η δημιουργία : Οικοτροφείου, Ορφανοτροφείου με μορφή ανάδοχης οικογένειας (Θήβα), Στέγης Ηλικιωμένων (Θήβα), Θεραπευτηρίου Χρονίων Παθήσεων « Ο ΑΓΙΟΣ ΒΛΑΣΙΟΣ» ή «ΝΙΚΟΔΗΜΕΙΟΝ» (Λιβαδειά), Κέντρου Επανένταξης Ψυχικώς Πασχόντων (Λιβαδειά), Εκπαιδευτηρίου Δημιουργικής Απασχόλησης Παίδων με Ειδικές Ανάγκες σε συνεργασία με άλλους φορείς του Νομού (Λιβαδειά), Κέντρου Πρόληψης για τα ναρκωτικά (Λιβαδειά), Συσσιτίων Απόρων συμπεριλαμβανομένων και οικονομικών μεταναστών (Θήβα). Πρωτοστάτησε για τη δημιουργία του Κέντρου Ευαισθητοποιήσεως Πληθυσμού σε θέματα περιβάλλοντος και οικονομικών μεταναστών, το οποίο λειτουργεί στα Οινόφυτα.
Παράλληλα δημιούργησε εστίες έρευνας, ψυχικής ανάτασης και προβληματισμού, όπως το Κέντρο Ιστορικών και Αρχαιολογικών Ερευνών ( Ζάλτσα – Ιερά Μονή Παναγίας του Μύρου ή Λυκούρεση ).
Για τη συμβολή του στο φιλανθρωπικό έργο της Μητροπόλεως Θηβών και Λεβαδείας, που σχετίζεται με την υγεία, τιμήθηκε από την Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου της Κραϊόβα στη Ρουμανία, με την απονομή του τίτλου του Επιτίμου Διδάκτορος.

Αρχιεπίσκοπος Αθηνών

« Ιδού εγώ, Κύριε, απόστειλόν με» είναι η ακροτελεύτια ικεσία του π. Ιερωνύμου την 10η Δεκεμβρίου 1967 κατά την εις Πρεσβύτερον χειροτονία του. Και ο Κύριος τον απέστειλε στα πέρατα της Ελλάδος, αφού την 7η Φεβρουαρίου 2008 εξελέγη, ως ο 20ος προκαθήμενος της καθ’ Ελλάδα Εκκλησίας, ως Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος, σύμφωνα με τις διατάξεις του Καταστατικού Χάρτη της Εκκλησίας της Ελλάδος, από Μητροπολίτης της Ιεράς Μητροπόλεως Θηβών και Λεβαδείας, την οποία θεοφιλώς ποίμανε από το 1981. Ενθρονίστηκε στον Καθεδρικό και Μητροπολιτικό Ναό των Αθηνών στις 16 Φεβρουαρίου του ίδιου έτους.
Η Ιερατική, η Αρχιερατική, η αρξάμενη Αρχιεπισκοπική διακονία και ανάλωση του για τον λαό του Θεού και η επίπονη ιστορική και θεολογική έρευνά του, αναγνωρίζεται από τους θεσμικούς Πανεπιστημιακούς φορείς.
Στις 6 Ιουλίου 2010, αναγορεύεται Επίτιμος Διδάκτωρ των τμημάτων Θεολογίας και Κοινωνικής Θεολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών.
Την 19η Ιουνίου 2013, αναγορεύεται Επίτιμος Διδάκτωρ της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων.
Στις 16 Απριλίου 2016, αναγορεύεται Επίτιμος Διδάκτωρ της σχολής Κλασικών και Ανθρωπιστικών Σπουδών του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης.
Την 10η Νοεμβρίου 2016, αναγορεύεται Επίτιμος Διδάκτωρ της Θεολογικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.
Στις 13 Δεκεμβρίου 2016, αναγορεύεται Επίτιμος Διδάκτωρ του Τμήματος Τεχνών Ήχου και Εικόνας του Ιονίου Πανεπιστημίου.
Την 19η Οκτωβρίου 2017, αναγορεύεται Επίτιμος Διδάκτωρ του Τμήματος Ιστορίας, Αρχαιολογίας και Διαχείρισης Πολιτισμικών Αγαθών, της Σχολής Ανθρωπιστικών Επιστημών και Πολιτισμικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου.
Στις 16 Απριλίου 2016 επισκέφθηκε, μαζί με τον Πάπα κ. Φραγκίσκο και τον Οικουμενικό Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίο, τον προσφυγικές δομές στη Λέσβο προκειμένου να ευαισθητοποιήσουν την κοινή γνώμη. Εκεί οι τρεις θρησκευτικοί ηγέτες υπέγραψαν κοινή διακήρυξη για τους πρόσφυγες.

Στο συγγραφικό του έργο συγκαταλέγονται πολλά άρθρα, μελέτες και βιβλία θεολογικού, κοινωνικού και ιστορικού περιεχομένου, εκ των οποίων αυτό με τον τίτλο «ΜΕΣΑΙΩΝΙΚΑ ΜΝΗΜΕΙΑ ΕΥΒΟΙΑΣ» βραβεύθηκε το 1970 με πρώτο βραβείο από την Ακαδημία Αθηνών. Το 2006 εκδόθηκε ο πρώτος από τους δύο τόμους έργου του με τον τίτλο «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΒΟΙΩΤΙΑ». Επανειλημμένες εκδόσεις έχει το βιβλίο του «ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΟΣΙΟΥ ΛΟΥΚΑ», το οποίο έχει μεταφραστεί και στα αγγλικά. Η «ΜΟΝΗ ΙΕΡΟΥΣΑΛΗΜ ΔΑΥΛΕΙΑΣ» είναι ένα άλλο συγγραφικό δημιούργημά του. Επίσης «Η ΑΡΧΑΙΑ ΒΟΥΛΙΣ ΒΟΙΩΤΙΑΣ – ΠΕΡΙΗΓΗΣΗ ΚΑΙ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑ ΣΤΑ ΑΣΚΗΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΧΗΣ» διαπραγματεύεται άγνωστα αγιολογικά και ιστορικά θέματα της Βοιωτίας. Να αναφέρουμε ακόμη το «ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑ ΚΑΙ ΜΙΣΘΟΔΟΣΙΑ ΤΟΥ ΚΛΗΡΟΥ», Αθήνα 2012, «Η ΜΙΣΘΟΔΟΣΙΑ ΤΟΥ ΕΦΗΜΕΡΙΑΚΟΥ ΚΛΗΡΟΥ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ», Αθήνα 2015, «Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΣΤΑ ΜΥΘΕΥΜΑΤΑ ΤΟΥ ΑΝΤΙΚΛΗΡΙΚΑΛΙΣΤΙΚΟΥ ΛΑΪΚΙΣΜΟΥ, Αθήνα 2016, «ΣΥΝΟΠΤΙΚΗ ΘΕΩΡΗΣΗ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ» Αθήνα 2020 και τέλος αλλά όχι τελευταίο, αφού περιμένουμε οι Βοιωτοί και όλοι οι φιλίστορες τον Β΄ τόμο της «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΒΟΙΩΤΙΑΣ», το «ΔΙΑΤΗΡΗΤΕΑ ΚΑΙ ΕΚΠΟΙΗΤΕΑ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙΑΚΗ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑ» Αθήνα 2021.

Με πρωτοβουλία του δημιουργήθηκαν ή και ολοκληρώθηκαν οι κάτωθι δομές της Αρχιεπισκοπής Αθηνών:

1. Αστική μη κερδοσκοπική εταιρεία της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών και του Γενικού Φιλοπτώχου Ταμείου «ΑΠΟΣΤΟΛΗ».
2. Κέντρο Γεροντολογίας & Προνοιακής Υποστηρίξεως «ΑΓΙΟΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ», στο Δήλεσι Βοιωτίας.
3. Κέντρο Παιδείας, Πολιτισμού και Εθελοντισμού «Η ΑΓΙΑ ΦΙΛΟΘΕΗ Η ΑΘΗΝΑΙΑ» – Κατασκηνώσεις της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών, στον Αυλώνα Αττικής.
4. «Καρέλλειο», Πρότυπο Κέντρο Alzheimer και συναφών Παθήσεων, στο Χαλάνδρι.
5. «Δημήτρειο», Κέντρο Δημιουργικής Απασχολήσεως Παιδιών (Κ.Δ.Α.Π.), στο Μοσχάτο.
6. Ίδρυμα Ποιμαντικής Επιμορφώσεως, Πιστοποιημένη Εκπαιδευτική Δομή.
7. Πολιτιστικό Κέντρο Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών, στο Ρουφ.
8. Ίδρυμα Περιθάλψεως Ατόμων με Νοητική Υστέρηση ή με Σύνδρομο Down «Μαρία Κόκκορη», στην Άνω Γλυφάδα.
9. Δύο (2) Στέγες Υποστηριζόμενης Διαβίωσης (Σ.Υ.Δ.) «Αθανάσιος Μαρτίνος 1 & 2», στον Βαρνάβα Αττικής.
10. Δύο (2) Στέγες Υποστηριζόμενης Διαβίωσης (Σ.Υ.Δ.) «Ψαραύτειο», στο Μαρούσι.
11. Βιβλιοθήκη της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών.
12. Κοινωνικό Φροντιστήριο της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών.
13. Εκκλησιαστικό Ίδρυμα Βυζαντινής και Παραδοσιακής Μουσικής της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών.
14. Μνημείο «ΑΡΧΟΝΤΙΚΟ ΤΩΝ ΜΠΕΝΙΖΕΛΩΝ», στην Πλάκα.
15. Στέγη Κατακοίτων Γερόντων, «ΑΓ. ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΩΝ»
16. Ίδρυμα – Γραμματεία καταπολέμησης ανθρωπιστικής κρίσης.
17. Αυτοτελής Υπηρεσία Διασύνδεσης και Σχέσεων της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών με την Ευρωπαϊκή Ένωση.
18. Βρεφονηπιακός Σταθμός και Νηπιαγωγείο, «Ο ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ», στο Δήλεσι Βοιωτίας.
19. Βιβλιοθήκη Αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου Β΄, στα Οινόφυτα Βοιωτίας
20. Κέντρο Εκκλησιαστικής Διακονίας, στα Οινόφυτα Βοιωτίας
21. Μουσείο Αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου Β΄, στα Οινόφυτα Βοιωτίας.\

Ως Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος προεδρεύει σε δεκάδες ιδρύματα, κληροδοτήματα και κοινωνικούς φορείς. Ενδεικτικά να αναφέρουμε ότι είναι Πρόεδρος της Ελληνικής Καρδιολογικής Εταιρείας (ΕΛΙΚΑΡ) και Πρόεδρος του νεοσύστατου Κέντρου Έρευνας και Μελέτης της Βοιωτίας Διαχρονικά.
Ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμος Β΄ είναι ο άνθρωπος της αγάπης, της προσευχής και της ιστορικής έρευνας. Πορεύεται με πυξίδα την αγάπη του στο Θεό και τον πλησίον. Έτσι συνεχίζει την πορεία του στα πέρατα της αγάπης, με ελλιμενισμό στα ουσιώδη της ζωής, με εν – συναίσθηση των αναγκών, του αγώνα και της αγωνίας, των ανθρώπων, λαού και αρχόντων, που ο Θεός του εμπιστεύτηκε.

Αφιερωματικός διαδικτυακός χώρος: https://ieronymos.gr/