Με ευλάβεια και βαθιά συγκίνηση, μέλη του Κέντρου Εκκλησιαστικής Διακονίας Οινοφύτων συμμετείχαν και φέτος στην πομπή της Κυριακής των Βαΐων, στις 13 Απριλίου, στην Ιερή Πόλη του Μεσολογγίου – μια σιωπηλή αλλά εύγλωττη πορεία τιμής προς τους ήρωες της Εξόδου. Κάθε βήμα πάνω στη γη εκείνη ,γίνεται δέηση· κάθε βλέμμα, υπόκλιση μπροστά στην απόφαση εκείνων που, πολιορκημένοι από παντού, προτίμησαν τη θυσία από την υποταγή.

Η θυσία των Ελεύθερων Πολιορκημένων δεν υπήρξε απλώς ιστορικό γεγονός. Υπήρξε πράξη πίστης, αξιοπρέπειας και ελευθερίας που συγκλόνισε την Ευρώπη και ανέδειξε το Μεσολόγγι σε αιώνιο σύμβολο ηρωισμού.
Ελευθερία ή Θάνατος! Ζήτω το Μεσολόγγι!

Τα μέλη του Κέντρου παρέστησαν φορώντας αυθεντικές αρβανίτικες φορεσιές της Αττικοβοιωτίας, από την πλούσια ιματιοθήκη του Κέντρου μας. Τμήματα των φορεσιών αυτών αποτελούσαν πολύτιμα οικογενειακά κειμήλια που διασώθηκαν με φροντίδα και αγάπη από γενιά σε γενιά. Οι ενδυμασίες – χειροποίητες, πιστές στην τοπική πολιτισμική μας ταυτότητα – δεν αποτελούν απλώς ένδυμα, αλλά φορέα μνήμης και σεβασμού προς την Ιστορία του Γένους.

Μετά το πέρας της πομπής, όπως κάθε χρόνο, κατευθυνθήκαμε στην Ιερά Μονή Αγίου Συμεών, προσκυνηματικός τόπος με ιστορική βαρύτητα για την Έξοδο. Ήταν εκεί όπου, κατά την τραγική νύχτα της 10ης Απριλίου 1826, βρήκαν καταφύγιο οι λιγοστοί διασωθέντες – άνδρες, γυναίκες και παιδιά – που κατόρθωσαν να διαφύγουν από την πύρινη καταστροφή. Η Μονή, μέσα στη γαλήνη του τοπίου, έγινε τόπος παρηγοριάς, προσευχής και πρώτης ανάσας ελευθερίας για τους ηρωικούς επιζώντες.

Το Μεσολόγγι δεν μας καλεί απλώς να το θυμηθούμε. Μας καλεί να το τιμούμε. Και εμείς, ακολουθώντας σταθερά τα βήματα της Εξόδου, απαντούμε κάθε χρόνο με παρουσία, με προσευχή και με σιωπηλή υπόσχεση:
Δεν ξεχνούμε.

Δεν πρόκειται για μια απλή αναπαράσταση. Δεν είναι απλώς μια παράδοση.
Είναι υπόμνηση. Είναι συνέχεια. Είναι χρέος.

Στο βουβό βήμα μας ακούγεται ακόμη ο παλμός εκείνων που διάλεξαν τον δρόμο της θυσίας.
Κρατάμε στα χέρια μας τα κειμήλια τους. Ντυνόμαστε με την ιστορία τους.
Και προχωρούμε. Όχι προς το παρελθόν — αλλά προς τη δικαίωση της μνήμης.

Η Έξοδος συνεχίζεται… με πίστη και τιμή.

 

Τα μικρότερα μέλη του Κέντρου Εκκλησιαστικής Διακονίας Οινοφύτων, μαζί με την ομάδα ενηλίκων, συμμετείχαν με περηφάνια στην παρέλαση για την Εθνική μας Εορτή.

Με υπέροχες παραδοσιακές φορεσιές —πιστά αντίγραφα ενδυμασιών από διάφορες περιοχές της πατρίδας μας— τα παιδιά και οι ενήλικες απέδωσαν φόρο τιμής στους αγωνιστές του ’21, που με πίστη, θυσία και όραμα χάραξαν τον δρόμο για την ελευθερία.

Μια στιγμή βαθιάς συγκίνησης και εθνικής ανάτασης, που ενώνει τις γενιές και κρατά ζωντανή τη μνήμη και την ταυτότητά μας.

Συμμετοχή του Κέντρου Εκκλησιαστικής Διακονίας Οινοφύτων στην Πομπή της Κυριακής των Βαΐων στο Μεσολόγγι
28 Απριλίου 2024 – Εορτές Εξόδου της Ιερής Πόλης του Μεσολογγίου

Με βαθιά συγκίνηση και υψηλό αίσθημα ευθύνης, μέλη του χορευτικού τμήματος ενηλίκων του Κέντρου Εκκλησιαστικής Διακονίας Οινοφύτων συμμετείχαν στην επίσημη Πομπή της Κυριακής των Βαΐων στο Μεσολόγγι, στο πλαίσιο των Εορτών Εξόδου, που αποτίουν τιμή στους ηρωικούς υπερασπιστές της Ιερής Πόλης.

Η παρουσία μας σε αυτή τη μεγάλη και πατριωτικής σημασίας διοργάνωση υπήρξε ιδιαίτερη τιμή και συμβολισμός, καθώς το Μεσολόγγι αποτελεί ιερό τόπο μνήμης, θυσίας και ελευθερίας, στενά συνδεδεμένο με την καρδιά του Αγώνα του 1821. Η Έξοδος του Μεσολογγίου παραμένει ένα από τα πιο συγκλονιστικά γεγονότα της Επανάστασης, ζωντανή πηγή έμπνευσης για κάθε Έλληνα.

Τα μέλη μας συμμετείχαν φορώντας χειροποίητες παραδοσιακές αρβανίτικες φορεσιές, από την ιματιοθήκη του Κέντρου, η οποία δημιουργήθηκε με σκοπό τη διάσωση, προβολή και ενεργή χρήση της πολιτισμικής μας κληρονομιάς. Η αρβανίτικη φορεσιά, που φοριέται με σεβασμό και ευλάβεια, φανερώνει την ιστορική συνέχεια και την ταυτότητα των Οινοφύτων, μιας περιοχής με ισχυρές ρίζες και συμμετοχή στον εθνικό αγώνα.

Η παρουσία μας εκεί δεν ήταν μόνο συμμετοχή σε ένα ιστορικό δρώμενο, αλλά πράξη μνήμης και προσφοράς, ως ελάχιστος φόρος τιμής σε όσους έδωσαν τη ζωή τους για την ελευθερία.

Το Κέντρο Εκκλησιαστικής Διακονίας Οινοφύτων ευχαριστεί θερμά τους διοργανωτές για την πρόσκληση και την τιμή, καθώς και τα μέλη του για την υπεύθυνη και συγκινητική συμμετοχή τους.

 

Με τιμή και υπερηφάνεια το Κέντρο Εκκλησιαστικής Διακονίας Οινοφύτων συμμετείχε στην εορταστική παρέλαση της 25ης Μαρτίου 2024, με τη συμμετοχή μικρών παιδιών και ενηλίκων μελών του. Οι συμμετέχοντες παρέλασαν φορώντας παραδοσιακές φορεσιές από την πλούσια ιματιοθήκη του Κέντρου, αποτίοντας φόρο τιμής στους Ήρωες του 1821 και προβάλλοντας τη ζωντανή συνέχεια της πολιτιστικής μας κληρονομιάς.

Ιδιαίτερη συγκίνηση προκάλεσε η παρουσία της σημαίας των Στανιατών —παλαιότερης ονομασίας των Οινοφύτων— η οποία φέρει την παράσταση του ανδριάντα του ήρωα της Επανάστασης του 1821 Γιάννη Λιάπη – Μαρκοπουλιώτη, προγόνου της πλειονότητας των ντόπιων κατοίκων. 

Κατά την τελετή πραγματοποιήθηκε κατάθεση στεφάνου, στο πλαίσιο της οποίας τα μέλη του Κέντρου ένωσαν τη φωνή και την παρουσία τους με ολόκληρη την τοπική κοινωνία, αποτίοντας τον προσήκοντα σεβασμό στους προγόνους και στην πατρίδα.

Με αισθήματα εθνικής υπερηφάνειας και σεβασμού προς τους ήρωες του 1821, τα πολύ μικρά παιδιά του Κέντρου Εκκλησιαστικής Διακονίας Οινοφύτων, μαζί με τα μέλη των τμημάτων ενηλίκων, συμμετείχαν με ενθουσιασμό και σεμνότητα στην παρέλαση για την εθνική μας επέτειο.

Ντυμένοι με παραδοσιακές φορεσιές από την ιματιοθήκη του Κέντρου, κράτησαν ζωντανή την ιστορική μνήμη και τίμησαν με τον δικό τους μοναδικό τρόπο την Πίστη, την Παράδοση και την ελευθερία της πατρίδας μας.

Το Κέντρο Εκκλησιαστικής Διακονίας Οινοφύτων συμμετείχε στις εορτές εξόδου του Μεσολογγίου,στη νυκτερινή πομπή το Σαββάτο του Λαζάρου και στην πρωινή πομπή την Κυριακή των Βαίων.Κατά την επιστροφή μας επισκεφτήκαμε την Ιερά Μονή Μεγάλου Σπηλαίου στα Καλάβρυτα.

Παρέλαση τμημάτων του Κέντρου Εκκλησιαστικής Διακονίας.

 

Στις 26 Μαρτίου 1821 μετά από πολύωρη σύσκεψη οι πρόκριτοι και οι οπλαρχηγοί της περιοχής της Λιβαδειάς αποφάσισαν την άμεση κήρυξη της Επανάστασης στη Στερεά.

Το ΚΕΔ συμμετείχε στην βραδινή πομπή των εορτών εξόδου το Σαββάτο του Λαζάρου καθώς και στην πρωινή πομπή την Κυριακή των Βαίων και στη συνέχεια επισκέφτηκε για προσκύνημα την Ιερά Μονή του Αγίου Συμεών .
Στις 26 Μαρτίου 1821 μετά από πολύωρη σύσκεψη οι πρόκριτοι και οι οπλαρχηγοί της περιοχής της Λιβαδειάς αποφάσισαν την άμεση κήρυξη της Επανάστασης στη Στερεά.Και στις 27 Μαρτίου στη Μονή του Οσίου Λουκά έγινε η επίσημη έναρξη του Αγώνα της Ανεξαρτησίας. Στη συγκινητική δοξολογία -όπου ευλογήθηκαν τα ιερά όπλα- χοροστάτησαν ο επίσκοπος Ταλαντίου Νεόφυτος και ο Σαλώνων Ησαΐας και παρέστησαν οι εκλεκτότεροι Ελληνες της επαρχίας, στα όπλα, στη φρόνηση και στ’ «άσπρα».
Με την έκδοση της διαταγής του παραπλανηθέντος βοεβόδα Χασάν Αγά στα χέρια, ο Αθανάσιος Διάκος ξεκίνησε τη στρατολόγηση φλογερών πατριωτών στη Λιβαδειά και στα χωριά της. Έχει διασωθεί γράμμα του ηρωικού καπετάνιου προς τους πρόκριτους της Αράχωβας, που όπως αναφέρει ο Διονύσιος Κόκκινος θυμίζει περισσότερο διαταγή παρά αίτηση και που ζητά άντρες για το μεγάλο τόλμημα:
«Αιδεσιμότατε άγιε Πρωτόπαπα και παπα Δημήτρη, ευλαβώς προσκυνώ, και αγαπητοί μου Γεωργάκη και Σιδέρη και Γιάννη Αλεξανδρή. Σας φανερώνω λαμβάνοντας το παρόν μου αμέσως να σηκωθείτε να μαζώξητε όλους τους ραγιάδες να μου ξημερώσετε Τρίτην πουρνό εις Λυκούρες, όπου να έλθετε όλοι, διακόσια ονόματα, μαζί με τ’ άρματά σας, να πάρετε και δέκα φορτώματα ψωμί και κρασί και ελιές και όλον το τζιπχανέν όπου έχετε μπαρούτι και κουρσούμια και να μου τα φέρετε και έξι άλογα καλά μενσνιλάρικα και έτσι να μου ακολουθείτε εξ αποστάσεως. Υγιαίνετε.
Αγαπητός σας
Αθανάσιος Διάκος.

Υ.Γ: Γιάννη Αλεξανδρή και πατέρα Γεωργάκη, ατοί σας να πάρετε τους ανθρώπους και εν τω άμα να μου ευρεθήτε εδώ».

Η επιστολή του Αθανασίου Διάκου φυλάσσεται στην Ιερά Μονή Λυκούρεσι Βοιωτίας.

Το Ευαγγέλιο του Ησαϊου Σαλώνων, του Εθνεγέρτη της Ρούμελης, Επισκόπου Αμφίσσης, αδελφού της Μονής του Οσίου Λουκά στο οποίο ο εθνομάρτυς αρχιερέας στις 27 Μαρτίου 1821 όρκισε τους αγωνιστές στην ιστορική Ιερά Μονή Οσίου Λουκά Βοιωτίας προκειμένου να εξορμήσουν στον αγώνα που αποσκοπούσε στην αποτίναξη του οθωμανικού ζυγού και στην απόκτηση της ελευθερίας .Το έφερε πάντοτε πάνω του κι όταν σκοτώθηκε στη μάχη της Αλαμάνας μαζί με τον Αθανάσιο Διάκο στις 23 Απριλίου 1821 αυτό έμεινε σα μεγάλο ενθύμιο και φυλασσεται στην Ιερά Μονή του Οσίου Λουκά.

Η πιστόλα του Αθανασίου Διάκου, αυτό το ιστορικό κειμήλιο βρίσκεται στην Ιερά Μονή του Όσιου Λουκά .
Η παράδοση λέει οτι είναι από τα άρματα του Αθανάσιου Διάκου που πολέμησε στην Αλαμάνα την άνοιξη του 1821.

Τα αντίγραφα αυτής της επιστολής ,του Ιερού Ευαγγελίου και της πιστόλας μέλη του ΚΕΔ τα κρατούσαν στην πομπή.